اینم یه شعر قدیمی همدانی...

دختر :
کاسه به دست میری ماس بسانی
کاسه ات بشکنه ماست بیریزه اگه منه نسانی

میسانی بسان نمیسانی قبرسان
حکمته هشتم کلم چشمه ی هف پسان

پسر :
افاده نکن افاده خشک خالی
خودوم میدانم تو دختر حَمّالی

اِفاده نکن اِفاده خشکه خشکه
خودوم پول دادم نشاندمت درشکه

عسکِ تِ بده بی یلم رو طخچه
هرکی بیوینه بِگه خدا بِوَخشه

دختر :
اگه ای سفر بپای به مَ بخندی
کِشده میزنم به دیوار نخش بِوَندی

صد دفه گفدم شانتِ نزن شانُم
اُ ننه ی مُردت میشه دشمنِ جانُم

پسر:
جیگرت قربان که به جیگرُم بندِ
حرفاتِ زدن همش شکر و قندِ

قربانت برم که قربانی گرانه
صد تا قربانی زیر پای تو ویلانه

چشاته قربان چشات میمانه آهو
لبات به دَنـُـــم میمانه برگ کاهو

دختر :
ای بُرو بُرو تو شالاتان عالمی
بشت شی بگم که پسر خاله می

سِرِ دوچرخه باد اِفداده پیر انت
دوراَ جان م ... ننت بشه قربانت

بِووات بیمیره ننت بره گدایی
خوآرات بفتن به روز بینوایی

اگه ماخوایتُم عقدم بکن شبانه
یه جوری بکن ننه ی مردت ندانه

می یلم میرم میمانی بسوز بسوز
صد سال بینیشی تای م نداری دلسوز

پسر :
انگشتریمِ ماخوام بکنم دو تا
حرفِ مردمِ برات موکونم کوتا

سرت میکنم چادرای گران گران
بیای رد بشی ازی دِرِ گازران

دختر :
سرم نکنی چادرای لیمو لیمو
ازُ میترسم سِرُم بیاری هبو

ای برو برو منه به تو نمیدن
چاقو ضامندار زیر کت تو دیدن

کم برو بیا در حیاط خط بکش
مِنه نیمیدن به تو خجالت بکش

شو وَر مُکُنم به اُ بالا بالاها
شو وَر مُکُنم به اُ دندان طلاها

پسر :
می یَلَم میرم خودت تئنا می مانی
اَ تئنا گیری قدرِ منه میدانی

ای شبای بُلن ماخابمُ وَخمیزم
یاد تو میفتم یه پیرن گوشت میریزم

آواز ماخانم غم ادلُم درایه
بَتَر یه غمی سر غمُم میایه