سلام بر محرم ، که شرف را در عطش معنا کرد ...

صدای زنگ کاروانش به گوش می رسد ،

دوباره غمی به پهنای آسمان ، بغضی به نازکی گلبرگ یاس ؛ باغ گلی به همراه مردی غریب...

سنگینی آن همه شقاوت به دوش دشتی به نام کربلا ؛ 

کربلا چگونه تاب آوردی و آن همه بی رحمی را فقط و فقط با چند ترک روی پوستت نشان دادی ؟ 

آیا تو هم شرمساری؟ 

نگاهت را به آسمان دوخته ای و باران را التماس میکنی ؟ 

مگر نه اینکه بودنت به خاطر بودن اوست؟

آسمان ، چه شود که بغضت ترک بردارد؟ به چه ذل زده ای ؟ شقاوت و بی رحمی را به انتها رسانده اند ، باز هم انتقام ؛ آسمان تو خود شاهدی که آنان اهل انتقام اند ، انتقام محمد از فاطمه ، فاطمه از علی ؛ انتقام علی از حسین و انتقام حسین از زینب ...

بوی سیب می آید ؛ زمین و آسمان در التهاب نزدیک ترین روزها به محرم..

گفتم به چرخ بهر چه پوشیده ای کبود                   آهی کشید و گفت که ماه محرم است

سلام بر تو ای محرم ، ای که شرف را در عطش معنا کردی...

سلام خدا بر تو که ماه خون لقب گرفتی ، تو که در خاک و خون ، اشک و مشک ، آتش و عطش مظلومیت علی را نشان دادی..

یا حسین! ناله غربتت گوش فلک را کر میکند ، آسمان را به گریه وا میدارد ، گل ها پرپر می شوند و پروانه ها می سوزند؛ چطور وقتی خود را دوباره معرفی کردی کسی تو را نشناخت؟

گویی همه عهد ها و نامه هایشان را از یاد برده اند ، مگر شما نبودید که او را به پیش خود دعوت کردید ، او را به پیش خود خواندید تا برای همیشه از او راحت شوید؟

ننگ بر تو ای کوفی که آسمان را به عزا نشاندی ، دشت را از عطش لبریز کردی و کودکان را در آرزوی قطره ای آب واگذاشتی ، آبروی عباس را ریختی تا سوز آهش دل جهانیان را به لرزه آورد.

****************************************************************

این نوشته خودم نیست ولی چون خیلی زیبا بود اینجا گذاشتم.