دل نوشته ها...

 دلم در کوی تو افتاده بود، و تو روزی از انجا می گذشتی...

با دست راست دلم را برداشتی ،خاکی شده بود.

به دست چپ دادی

دیدم خاکش را فوت کردی و تکاندی

هنوز گرم بود

رفتی و گذشتی و دیگر تو را ندیدم.

حالا هر روز از ان کوچه خاکی می گذرم،

رد پایت را می بینم

سراسیمه تا پای درخت سیب می روم

جایی که آنها رفته اند و ناگاه لب آب ناپدید می شوند.

راستش را بگو کجا رفته ای؟

پرواز کرده ای؟

دلم خوش بود گهگاهی  سیبی از ان درخت می چیدم و به یادت می بوئیدم.

دیگر درخت سیب هم عریان شده است.

گویا درخت سیب هم عاشق شده است،زرد و خزان زده.

دیگر طاقت دوری ات را ندارم

تا به حال چندین بار کوچه خاکی گل شده است؟

                                                                                   " علی اکبر شعبانی  آرام "