بهنام فرهادی

دوست...

مائیم و "دلی" پر ز هیاهو و دگر هیچ

دردی ز فراق شب دیدار و دگر هیچ

هر ره که شفا رفت رهی جز به ره دوست

نشناخت و شد بنده ی جانان و دگر هیچ...

* به جای شبی "دلی" نوشتیم...البته نظر پگاه بود

و از اونجا که من رو چیزی تعصب ندارم دیدم واقعا درست میگه

جای دل تو این شعر دلی واقعا خالی بود...مرسی پگاه...

بهنام چهارشنبه 16 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 11:14 ق.ظ

نظرات 7 + ارسال نظر

پگاه چهارشنبه 16 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 06:44 ب.ظ

من شاعر این شعر رو میشناسم؟

تو دیگه کی هستی که بهنام فرهادی رو نمیشناسی؟؟!!!

تخلصش شفاست...

بهار چهارشنبه 16 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 11:40 ب.ظ http://zendanebihesar.blogsky.com

قوی بود

آره خدا بیامرز

بهار پنج‌شنبه 17 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 12:44 ق.ظ http://zendanebihesar.blogsky.com

سال نوی شمام مبارک
نه خبری نست
هستم
از شعرت هم خوشم اومد

مرسی...

رها پنج‌شنبه 17 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 01:46 ق.ظ http://barzakhekamal.blogfa.com

مرسی شاعر قرن معاصر
از قالبم خوشت اومدا،پس دیگه مزخرف نیست
شاید بازم عوضش کردم
در مورد اسمشم اگه دوست داشتی نظر بده،بررسی میکنم،قول میدم

قربانت کمال گرا جان عزیز

کمال گرایی...اسمت کماله فامیلیت گرایی؟؟؟

اونوقت یعنی چی کمالِ گرایی در برزخ...!!!؟؟؟

در مورد اسمشم والا کمال خوبه حالا اگه دوس داشتی گرایی رو عوض کن

رها پنج‌شنبه 17 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 11:04 ق.ظ http://barzakhekamal.blogfa.com

والا این روزا فامیلیو یه کم سخت عوض میکنن
چون با کمالات بودم بابام اسممو کمال گذاشت،بعد دید گیرایی هم دارم خواست بذاره گیرایی،ثبت احوال گیر داد،بابام خوشش نیومد گذاشت گرایی

احسان پنج‌شنبه 17 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 05:20 ب.ظ http://www.sapina.blosky.com

مائیم و دلی خون شده از درد و دگر هیچ
دردی که مرا جان به لب آورد و دگر هیچ
یاران همه دانند که عاشق به همه عمر
با خون جگر عشق تو پرورد و دگر هیچ
"هما"

آآآای احسان

یادش بخیر...
دو تا مونم بداهه گفتیمش...یادش بخیر...

هم این شعر بداهه بود هم

تو مثل فصل بهاری

پر از شقایق و سنبل

دوباره من به تو گویم

که هستی ام توئی ای گل

تو مثل فصل بهاری.... یادش بخیر

تو هم گفته بودی

تو مثل فصل زمستان...

فک کنم دارم میمیرم...همه چی داره از نظرم میگدزه!!!