به تو ربطی ندارد(خطاب به خودم)...

باید به یاد داشته باشی،

ناظر بودن هنر و یا حرفه نیست.

ناظر بودن یک فن است.

تنها باید در رودخانه ای که به درونت جاری است غرق نشوی.

اگر به هر طریق در این رودخانه ، دست و پا بزنی ، غرق شده ای.

آرام بمان و بی حرکت ، بی هیچ دست و پا زدنی ،

هوشیار...

اگر فکری خوب یا بد می گذرد،

مهم نیست.

کار تو ناظر بودن است،

اسمی بر زبان نیاور.

چیزی را محکوم نکن.

دل نوشته ای را نقد ننما...

همه اینها دست و پا زدن است.

به تو ربطی ندارد،

اگر آز می گذرد،

بگذار بگذرد.،

اگر  ریا و دورویی می گذرد،

بگذار بگذرد،

کیستی تو که دخالت میکنی؟

چرا تا این حد اسیر ذهن خود هستی؟

چرا فکر میکنی:

من آزمندم...

من ریاکارم...

تنها فکری که حاصل دورویی و ریا است می گذرد،

بگذار بگذرد،

تو تنها ناظر باش.