نامهربان...

آتشی بر جانم افکندی و ناز انداختــــــــــی

بر دلم یک جرعه از معنای راز انداختــــــــی

هر دم از یاد رخت تیر خیالـــــــــــــــم بگذرد

خنده ی شیرین شکر را دلنواز انداختـــــــی

غصه را خلوت نشین چشمهایـــــم کرده ای

مست چشمان سیاهت را نماز انداختـــــی

آفرین بر دلبر شیرین رخ شیرین بیــــــــــــان

سهم عاشق را عجب سوز و گداز انداختـی

جان یاران بر  لب آمد از جفای مهـــــــــــر تو 

گوئی بهر "شفا" این عشوه باز انداختــــــی

* باید  از یه دوست خوب که در سرودن این شعر من رو راهنمایی کرد تشکر کنم.

* خاطرات سفرمونو هم تو پست های بعدی مینویسم. منتظر باشید، خیلی جالبه...